Een onafhankelijke, wilskrachtige hond, de Afghaanse windhond kan ronduit afstandelijk zijn, maar ook stil en clownachtig wanneer de stemming toeslaat. De Afghaan heeft een koninklijke uitstraling dankzij zijn trotse koets en lange, zijdeachtige vacht.
Inhoudsopgave:
- Uiterlijke kenmerken
- Persoonlijkheid van de Afghaanse Windhond
- Geschiedenis van de Afghaanse Windhond
- Temperament
| Ras | Afghaanse Windhond |
| Andere naam | Tazi, Baluchi windhond |
| Oorsprong | Afghanistan |
| Gehouden als | Gezelschaps, waak en jachthond |
| Gewicht | 23-27 kg |
| Grootte | Reuen 68-74 en teven 63-96 cm |
| Kleur | Komt voor in alle kleuren. Afghanen hebben altijd een zwart masker. |
| Vachtsoort | Lange vacht die fijn van stuctuur is en een afghaan is op de rug altijd kortharig, veel reuen hebben daar wat meer haar dan teven. |
| Gem. Leeftijd | 12-14 jaar |
De Afghaanse windhond wordt beschouwd als een aristocratische windhond. Lang en slank met een lange, smalle, verfijnde kop, zijdeachtige topknoop en krachtige kaken, het achterste deel van het hoofd en de schedel zijn behoorlijk prominent aanwezig. De snuit is licht convex en de neus is zwart. De Afghaan heeft weinig of geen stop, dat is het overgangsgebied van achterhoofd tot snuit. De tanden moeten elkaar ontmoeten in een niveau of een schaarbeet.
De donkere ogen zijn amandelvormig. De oren liggen plat tegen het hoofd. De hals is lang en sterk. De schofthoogte moet bijna vlak zijn en de buik goed opgetrokken. De heupbeenderen zijn behoorlijk prominent aanwezig. De voorpoten zijn sterk en recht en de voeten zijn groot en bedekt met lang haar. De staart heeft een krul of ring aan de punt, maar wordt niet over de rug gedragen. De lange, rijke, zijdeachtige vacht is meestal de kleur van zand met een donkerder gezicht en oorranden, hoewel alle kleuren zijn toegestaan. Witte aftekeningen worden echter afgeraden.
Uiterlijke kenmerken
Het hoofd en de snuit van de Afghaanse hond zijn lang, smal en verfijnd, met een licht convexe buiging van de snuit. De oren zijn lang en bedekt met nog langer haar. De hoofdkroon, voorhand, borst, flanken, achterhand en benen zijn dik bedekt met lang, fijn, zijdeachtig haar; de vacht op het gezicht en de rug (of het zadel) is kort en glanzend. De meest voorkomende vachtkleuren zijn zwart, zwartbruin, rood, crème, blauw, gestroomd, domino of wit. De Afghaanse hond kan ook een breed scala aan tinten hebben en de crèmes en rood hebben vaak, maar niet altijd, zwarte maskers. Afghaanse pups lijken niet op de langharige volwassenen. Ze hebben pluizig haar op hun wangen (apenbakkebaarden genoemd) en over hun zadels. De korte, pluizige puppy-vacht begint uit te vallen op ongeveer een jaar oud en maakt plaats voor de glanzende, gestaag verlopende volwassen vacht. In beweging heeft de Afghaanse hond een opvallend uiterlijk, dankzij zijn elastische, krachtige pas, soepel tempo en vegende lokken.
Persoonlijkheid van de Afghaanse Windhond
Trouw aan zijn oorsprong als een jager gefokt om te denken aan zijn voeten, is de Afghaanse hond eigenzinnig en onafhankelijk, afstandelijk en zelfverzekerd. Een studie in tegenstrijdigheden, de Afghaanse hond is beschreven als fel moedig maar mogelijk timide, vluchtig maar soms stil en lui, waardig maar clownesk. De Afghaanse persoonlijkheid varieert van liefhebben tot regelrechte afstandelijkheid, en deze honden kunnen nogal op hun hoede zijn voor vreemden. Als niet goed gesocialiseerd, is de Afghaan gevoelig voor het ontwikkelen van een wilde opstelling.
Geschiedenis van de Afghaanse Windhond
Een oud lid van de windhondfamilie, de Afghaanse windhond werd voor het eerst duizenden jaren geleden gefokt door nomaden uit Afghanistan, Pakistan en Noord-India. Een groot deel van de geschiedenis van het ras is verloren gegaan als oorlogszuchtige facties onder leiding van leiders als Genghis Khan en Alexander de Grote hebben de regio veroverd. Het ras is ontwikkeld en is gevormd door de noodzaak om over bergachtig terrein te gamen.
Een zeer ervaren jager, de Afghaan werd gebruikt om zowel groot als klein wild neer te halen, inclusief antilopen en misschien zelfs luipaarden. Hoewel veel hedendaagse experts betwijfelen dat luipaarden de traditionele prooi van de Afghaan waren, vertellen ooggetuigenverslagen over eenzame Afghanen die luipaarden doden door ze bij de nek te grijpen en de stekels van de luipaarden in hun kaken af te snijden.
Afghanen maakten hun eerste bedevaart uit het Midden-Oosten met Britse soldaten, die hen terugbrachten naar Engeland in de 19e eeuw. De Afghaanse windhond werd erkend door de Kennel Club in 1926. Het werd bekend om zijn glamour en bereikte zijn grootste populariteit in de jaren 1970. Afghanen worden nu als huisdieren gehouden en tonen honden in plaats van jagers, hoewel sommige avontuurlijke eigenaren hen lokken om hun jacht te simuleren. Hun vloeiende lokken en nobele houding maken Afghanen eeuwige winnaars in de showring.
Temperament Afghaanse windhond
Moedig, waardig, pittig, erg lief, loyaal, aanhankelijk en gevoelig, met een lage dominantie, kan de Afghaan enigszins afstandelijk zijn, maar goed socialiseren . Ze moeten vriendelijk en toch op een rustige en stevige manier worden opgeleid. De Afghaan wordt beschreven als ‘een koning van honden’ – nobel, majestueus en elegant. Ze hebben de neiging achterdochtig te zijn tegenover degenen die ze niet kennen, maar niet vijandig. Hoewel ze taai zijn, zullen ze pijn doen als ze geen goed zacht leiderschap krijgen.
Ze doen het het beste met oudere, attente kinderen die begrijpen hoe ze een vriendelijke roedelleider moeten zijn . Ze zijn vatbaar voor training en discipline en kunnen ongehoorzaam zijnals een eigenaar de hond geen duidelijke richtlijnen en consistentie geeft met wat er van zijn hond wordt verwacht. Dit ras kan moeilijk in te breken zijn. Het kan ook verlegen en gespannen zijn als het niet genoeg mentale en fysieke oefeningen krijgt.