De Engelse jachthond is een grote zachtaardige hond die net zo comfortabel is in een gezinswoning als in een hondenhok. Het is een energieke en enthousiaste metgezel, gefokt in de zestiende eeuw als reactie op de groeiende belangstelling voor de vossenjacht rond deze tijd. Tegenwoordig staat het bekend als een intelligente, gemakkelijke hond die goed overweg kan met andere honden en kinderen, hoewel hij nog steeds zijn natuurlijke prooidrift behoudt, wat een probleem kan zijn bij kleinere huisdieren. De meeste kunnen niet onbeheerd worden achtergelaten, behalve in de meest veilige tuin, omdat ze zullen wandelen op zoek naar geursporen die de moeite waard zijn om te volgen.

Inhoudsopgave:

• Karakter van de Engelse jachthond
• Persoonlijkheid
• Uiterlijk
• De jachthond in het kort
• Geschiedenis
• Uiterlijke verzorging

Hoewel de Engelse jachthond beter kan omgaan met een eigenaar die tijdens de werkdag afwezig is dan veel andere rassen, moeten werkende eigenaren bereid zijn om een ​​of twee keer per dag wandelingen te maken om aan de behoefte van de hond aan lichaamsbeweging te voldoen. Het ras heeft een luide, blaffende schors die indringers goed kan afschrikken, maar is over het algemeen sociaal met vreemden zodra ze zijn geïntroduceerd.

Overmatig geblaf is echter een potentieel probleem, waarmee rekening moet worden gehouden voor stadsbewoners. Engelse jachthonden zijn over het algemeen gemakkelijk te verzorgen en hebben weinig verzorging nodig. Ze hebben weinig gezondheidsproblemen en hebben een gemiddelde levensverwachting van 11–13 jaar.

Karakter van de Engelse jachthond

Engelse jachthonden zijn moedige en vastberaden honden in het veld, kenmerken die ook terug te zien zijn als ze als huisdier worden gehouden. Of het nu gaat om een ​​wandeling met hun baasje op zoek naar een geurspoor, of klauteren om een ​​klomp eten onder de bank vandaan te halen, de Engelse jachthond laat zich niet gemakkelijk afschrikken van iets dat zijn aandacht trekt. Om deze reden wordt het ras vaak omschreven als koppig en hebben ze een stevige en consistente eigenaar nodig die in staat is om de controle over te nemen en ze indien nodig om te leiden. Het zijn zeer veelzijdige honden, en hoewel ze ruimte nodig hebben en niet als geschikte appartementshonden moeten worden beschouwd, met een paar half uur wandelen per dag en toegang tot een flinke tuin, zijn de meeste tevreden en gemakkelijk te onderhouden huisgenoten.

Als roedelhond zijn het buitengewoon sociale dieren en kunnen ze goed overweg met andere honden. Evenzo zijn ze op hun best als ze deel uitmaken van een groot gezin, en hun aanpasbare karakter betekent dat ze gemakkelijk kunnen overschakelen van een energieke oefenpartner voor de volwassenen in huis naar een slappe speelkameraad voor de kinderen. Engelse jachthonden kunnen erg luidruchtig zijn en zullen zeker binnen gehoorsafstand meedoen aan elk hondenkoor, en dit, in combinatie met hun neiging om te blaffen bij het zien van vreemden, betekent dat ze uitstekende waakhonden zijn.

Persoonlijkheid

De Engelse jachthond is vriendelijk voor mensen en wordt als goed beschouwd met kinderen, maar deze hond houdt ervan om nog beter in gezelschap van andere honden te zijn, bij voorkeur buiten rond te rennen. Deze hond is een actieve, atletische en energieke die het gelukkigst is in het land met veel ruimte om te rennen. De Engelse vossenjacht doet het niet goed in een appartement.

Deze hond heeft een enorm uithoudingsvermogen; hij kan vele uren door het landschap draven zonder te stoppen. De passie van de Engelse vossenjacht voor de jacht en het vinden van de bron van een interessante geur kan hem ertoe aanzetten om te dwalen. Engelse vossenhonden gefokt voor veldwerk maken over het algemeen geen goede huisdieren, omdat ze te actief en op jacht gericht zijn om genoegen te nemen met dommelen bij de familiehaard. Showhonden worden als betere huisdieren beschouwd, zolang ze voldoende fysieke en mentale oefening krijgen.

Uiterlijk Engelse jachthond

Een goed geproportioneerde Engelse jachthond moet een nobele uitstraling hebben en een waardige houding hebben, die moed en uithoudingsvermogen uitstraalt. Zijn kop is vrij plat, met de kruin parallel aan de sterke, brede snuit. De mond heeft een schoon schaargebit en de goed ontwikkelde lippen zijn ietwat zwaar met matige vliegen. De oren zijn wigvormig, dik (om krassen en snijwonden op te vangen tijdens het navigeren door heggen) en liggen plat tegen het hoofd vanuit hun hoge positie op de schedel. De amandelvormige ogen zijn bruin van kleur.

Het ras heeft een sterke, brede rug en nek en heeft overal een aanzienlijke hoeveelheid spieren. De ribben zijn goed gewelfd en de borst is breed en diep, hoewel de buik geen duidelijke plooi heeft. De ledematen zijn lang en recht, matig gespierd en eindigen in relatief kleine poten die vaak worden omschreven als katachtig. De staart is hoog aangezet en wordt in ontspannen toestand onder het horizontale vlak gedragen, met een lichte opwaartse krul – hij is dik aan de basis en loopt taps toe. Wanneer opgewonden, wordt de staart stijf rechtop gehouden.

De jachthond in het kort

De Engelse jachthond is misschien een hondenuitvoering van het klassieke nummer “Born to Run” van rockster Bruce Springsteen. Deze hond heeft veel beweging nodig als hij wil gedijen. Omdat hij waarschijnlijk zal opstijgen na een interessante geur, moet die oefening zich in een veilige, besloten ruimte of aan de lijn bevinden. De Engelse jachthond is gefokt om te werken in een groot hondenpakket, dus de hond is het gelukkigst als hij deel uitmaakt van een huishouden met meerdere honden. Ditzelfde roedelinstinct stelt de hond echter ook in staat om zich snel te binden aan menselijke roedelleden.

De Engelse jachthond kan behoorlijk vocaal zijn; blaffen en gillen benadrukken zijn repertoire. Hoewel hij zijn collega-roedelaren zal waarschuwen voor de aanwezigheid van vreemden, zal hij snel tot rust komen wanneer hem dat wordt gevraagd. Training en socialisatie zijn belangrijk voor de Engelse jachthond, vooral als de hond zijn oude jachtjacht niet nastreeft. Door de hond aan zoveel mogelijk mensen, plaatsen en nieuwe situaties bloot te stellen en hem te leren bepaalde commando’s te voeren op commando, zal de hond de mentale stimulatie krijgen waar hij naar verlangt. De korte vacht maakt de verzorging van de Engelse vossenhond minimaal; regelmatig borstelen en af ​​en toe een bad zijn alles wat nodig is.

Geschiedenis

Toen de hertenjacht, de vrijetijdsbesteding bij uitstek van de aristocratie gedurende eeuwen, zijn tol begon te eisen van de wilde hertenpopulaties in de zestiende eeuw, begon de vossenjacht aan populariteit te winnen. Helaas hadden de grote rassen die traditioneel voor de jacht op herten werden gebruikt (bijvoorbeeld de Schotse Deerhound) noch het uithoudingsvermogen noch de behendigheid om deze nieuwe steengroeve over het platteland te achtervolgen.

Deze situatie leidde tot de vroege ontwikkeling van de jachthond als een mengeling van Windhond, Fox Terriër en Bulldog honden. Het resultaat was een sterke hond met een combinatie van snelheid, vasthoudendheid en het vermogen om zijn prooi vijf tot zeven uur zonder pauze te achtervolgen, tot wel twee of drie keer in één week.

Uiterlijke verzorging Engelse jachthond

Het ras heeft een zeer gemakkelijk te verzorgen vacht. Het is kort, hard en dicht, en het vuil kan zich niet gemakkelijk hechten. Wekelijks poetsen is meestal voldoende om de vacht schoon te houden en dood haar te verwijderen, en zelfs aangekoekte modder kan op deze manier gemakkelijk worden verwijderd als deze eenmaal is opgedroogd. Baden is zelden nodig en mag alleen worden gedaan als het absoluut noodzakelijk is, omdat het essentiële oliën van het haar en de huid kan verwijderen.

Jachthonden hebben sterke nagels, en tenzij ze op verharde oppervlakken worden gelopen, moeten ze om de paar weken worden bijgesneden. Dit kan thuis worden gedaan met een nagelknipper van goede kwaliteit die is ontworpen voor honden, zodra de eigenaar ervoor zorgt dat de gevoelige “snelle” zenuwen en bloedvaten die door het midden van elke nagel lopen, worden vermeden. Tandenpoetsen is een uitstekende manier om gebitsproblemen later in het leven te voorkomen. Dit moet als jonge pup bij de Engelse jachthond worden geïntroduceerd en moet voor maximaal voordeel ten minste om de dag worden gedaan.