De Epagneul Breton, ook wel Bretonse Spaniël genoemd, is een ideale metgezel voor de jager. Ze zijn ook een uitstekend familiehuisdier, zolang ze maar voldoende beweging krijgen. Ze staan hoog aangeschreven bij veldsporters die het als werkhond zeer betrouwbaar zullen vinden. Ook zijn ze aanhankelijk en loyaal aan hun familie. In tegenstelling tot het populaire geloof, is deze hond niet afkomstig uit Groot-Brittannië, maar van de Franse regio Bretagne, waar het verscheen voor het eerst in de 19 e eeuw als een mengeling van Engels Setters, pointers en Springer spaniëls.
Inhoudsopgave:
| Ras | Épagneul Breton |
| Andere naam | Bretonse Spaniël en Brittany Spaniël |
| Oorsprong | Frankrijk |
| Gehouden als | Jacht en gezinshond |
| Grootte | Reuen 48-50 cm en teven 47-49 cm |
| Gewicht | Ongeveer 15 kg |
| Kleur | Wit/oranje ,wit/kastanjebruin, wit/zwart en driekleur |
| Vachtsoort | Fijn steil of beetje golvend haar |
| Gem. Leeftijd | 12-14 Jaar |
Kenmerken:
– Hoogaangezette oren
– Rond hoofd
– Gespierde achterhand
– Levendige ogen
– Strakke lippen
Dit ras wordt gekenmerkt door een middellange snuit met sterke kaken waardoor hij goed is in het vangen van luiers. Het ziet er slank en nobel uit, met zeer lange oren bedekt met golvend haar dat ook zijn staart, borst en benen bedekt. Het is erg slim en voorzichtig en alle gezinsleden zullen er zeker van houden vanwege de rust en balans waardoor het in elke sociale omgeving past.
Geschiedenis Epagneul Breton
In het midden van de 19e eeuw kruisten Franse sporters hun kleine spaniëls met Engelse setters in een poging een hond te produceren die beter aan hun behoeften voldoet. Sommige nakomelingen waren staartloos en hun afstammelingen bleven staartloos of stompe staart. Wat nog belangrijker is, het waren uitstekende jagers met sterke neuzen. Deze honden werden al snel populair, niet alleen bij de Franse adel, maar ook bij stropers, omdat ze zowel zouden richten als terughalen en buitengewoon gehoorzaam waren – essentiële eigenschappen voor de clandestiene activiteiten van de stropers.
De eerste Epagneul Breton werd geregistreerd in Frankrijk in 1907. De Bretagne kwam rond 1925 naar Amerika (Mexico). Het duurde even voordat het ras werd geaccepteerd, vooral omdat jagers verwachtten dat een aanwijshond een lange staart zou hebben. Toen de honden echter een kans kregen, bewezen ze hun moed en zijn sindsdien de meest populaire van alle pointer rassen geworden tijdens veldproeven. In feite zijn de registraties uiteindelijk enorm gestegen om de Epagneul Breton in de top 20 van populariteit te plaatsen, ongetwijfeld vanwege de capaciteiten van deze hond, de korte jachtstijl, het kleine formaat en de handelbare aard van deze hond.
Temperament Epagneul Breton
De Epagneul Breton is snel en nieuwsgierig, altijd op zoek naar vogels of plezier. Deze honden houden van rennen, scouten, jagen en spelen. Ze hebben een onafhankelijk karakter, passen bij elk pointer ras, maar zijn gevoelig en reageren erg goed op menselijke richting. Epagneul Breton’s zijn goede huisdieren zolang ze dagelijks mentale en fysieke oefeningen doen. Als ze niet voldoende bewegen, kunnen ze destructief worden.
Verzorging
De Epagneul Breton is over het algemeen een winterharde hond die weinig onderhoud vergt. De belangrijkste vereiste van dit ras is overvloedige lichaamsbeweging, elke dag minstens een uur inspanning – niet alleen wandelen -. De vacht is niet bijzonder dik of lang, maar moet een of twee keer per week worden geborsteld.