De Leonberger is met recht een groot hondenras te noemen. De Leo is een grote, zachte, lieve hond. Hij is loyaal en trainbaar als hij veel vroege socialisatie krijgt. De Leonberger kan goed zijn voor kinderen en hebben de energie om hen bij te houden, maar ze zijn rommelig om mee te leven en hebben een hartverscheurend korte levensduur. Zie hieronder voor een complete lijst met Leonberger kenmerken!

Inhoudsopgave:

• Geschiedenis
• Karaktereigenschappen
• Gezondheid
• Verzorging
• Wat voor hond is de Leonberger?
• De Leonbergse Hond in Nederland
• Algemene verschijning
• Gedrag, karakter
• Diskwalificerende fouten

Ras	Leonberger
Oorsprong	Duitsland
Gehouden als	Gezinshond
Grootte	Reuen 72-80 cm en teven 65-75 cm
Gewicht	34 – 50 kg
Kleur	Rood bruin of geel-goud kleurig
Vachtsoort	Zacht en stevige vacht die halflang is met een dichte ondervacht
Gem. Leeftijd	9-11 Jaar

Kenmerken:
– Staart word “half stok” gedragen
– Wijd uitelkaar staande voorbenen
– Oren zijn even breed en lang
– Bruine ogen
– Lichaam is krachtig en gespierd

Alles over de Leonberger

De Leonberger ontleent zijn naam aan zijn leeuwachtige uiterlijk. Hij is een Duits ras, een gigantische hond die van 120 tot 170 pond kan wegen. Er wordt aangenomen dat hij werd ontwikkeld tijdens het Victoriaanse tijdperk door een Landseer Newfoundland te kruisen met een langharige Sint Bernard, met Pyrenese berghond en meer Sint Bernard later toegevoegd aan de mix.

Tegenwoordig is de Leonberger vooral een gezinsgenoot. De Leonberger heeft veel goede eigenschappen, maar vanwege zijn grote omvang, overvloed aan vacht en potentieel voor vernietiging in het hele huis als hij niet onder toezicht of getraind is, is hij niet de gemakkelijkste hond om mee te leven. En zoals de meeste gigantische rassen, is hij gevoelig voor veel gezondheidsproblemen en heeft hij een tragisch korte levensduur van slechts zes tot acht jaar. Wees voorbereid om je huiswerk te maken om hem te vinden en doe veel moeite om hem te trainen en te socialiseren zodra je hem thuisbrengt.

De Leonberger is zeer actief, niet alleen als puppy, maar ook als volwassene. Verwacht hem dagelijks minimaal een uur te oefenen. Als je van het buitenleven houdt, is hij een goede wandelgenoot. Loop hem aan de lijn zodat hij niet achter een kat aan rent en je achter zich aan sleept. Andere manieren om hem te helpen energie te gebruiken zijn behendigheid, opstellen (een wagen of kar trekken), gehoorzaamheid en rally.

Hoewel je hem misschien als een buitenhond beschouwt, is niets minder waar. De Leonberger is toegewijd aan zijn mensen en wil altijd bij hen zijn. Het is geen goed idee om hem voor lange periodes alleen te laten.

Geschiedenis Leonberger

De Leonberger werd uitgevonden in Duitsland in het midden van de negentiende eeuw, toen de Victoriaanse rage voor honden begon. De honden werden met succes op de markt gebracht door hun Duitse maker, Heinrich Essig van Leonberg, en populair bij beroemdheden en rijke mensen van die tijd. Hoewel Essig niet gedetailleerd was gericht op het bijhouden van fokgegevens, beweerde hij dat hij langharige Sint Bernards , zwart-wit (Landseer) Newfoundlands en een witte Pyreneese berghond gebruikte om het ras te vestigen. Lokale boerderij- en slagerijhonden hebben mogelijk ook bijgedragen aan de mix.

Hoe ze ook ontstonden, Leonbergers waren razend populair. Een paar tourden door de Verenigde Staten in theaters en Leonbergers werden tentoongesteld op de Westminster Kennel Club-show.

Na de dood van Essig in 1889 bleef zijn neef de honden fokken en bedacht hij de tawny kleur en het zwarte masker waar het ras vandaag bekend om staat. De eerste Leonberger-clubs werden gevormd in 1891. Minder dan twee decennia later stierf het ras bijna uit vanwege de depredaties van de Eerste Wereldoorlog. Er bleken slechts 25 te bestaan ​​en slechts vijf daarvan konden worden gefokt. Fokkers werkten om het ras terug te brengen van de rand en het ras wist de Tweede Wereldoorlog te overleven.

Karaktereigenschappen

De Leonberger heeft een reputatie als een zachte reus, maar hij komt niet automatisch die kant op. Voordat hij volwassen wordt, maakt hij een lange “tienerperiode” door, gekenmerkt door typisch koppig en soms destructief adolescent gedrag.

Zoals elke hond, zijn Leo-puppy’s verstokte kauwers en vanwege hun grootte kunnen ze mogelijk meer schade aanrichten dan puppy’s van andere rassen. Geef ze niet het huis uit totdat ze een betrouwbare volwassenheid hebben bereikt. En houd uw Leo-puppy bezig met trainings-, speel- en socialisatie-ervaringen. Een verveelde Leonberger is een destructieve Leonberger.

Hoe trainen met een Leonberger?

Begin met trainen zodra je je Leo-puppy thuisbrengt, terwijl hij nog steeds een beheersbare grootte heeft. Gebruik positieve versterkingstrainingstechnieken zoals prijzen, spelen en voedselbeloningen en wees geduldig. Hij zal reageren op een aardige, stevige, consistente training, maar je moet dagelijks met hem oefenen totdat hij minstens twee jaar oud is om ervoor te zorgen dat zijn lessen vasthouden. Vermijd het weglaten van voedsel. Hij is een verstokte tegenpartij en op 30 centimeter hoogte zijn weinig plaatsen buiten zijn bereik. Het is ook een goed idee om hem op jonge leeftijd te leren om van het meubilair af te blijven, anders zal hij het binnenkort bezitten.

Vroege, frequente socialisatie is essentieel om te voorkomen dat een Leonberger te achterdochtig wordt of bang is voor iets nieuws of anders. Wachten tot hij zes maanden oud is, zal waarschijnlijk resulteren in een hond die angstig en agressief is in ongebruikelijke situaties. Koop een Leo-puppy van een fokker die de pups thuis opvoedt en ervoor zorgt dat ze worden blootgesteld aan veel verschillende huishoudelijke bezienswaardigheden en geluiden, evenals mensen, voordat ze naar hun nieuwe huis gaan. Zodra je dierenarts het groene licht geeft, blijf je Leonberger socialiseren door hem naar de puppy-kleuterklas te brengen, bezoeken aan vrienden en buren en uitstapjes naar lokale winkels en bedrijven.

Gezondheid

Leonbergers hebben een aantal gezondheidsproblemen die een probleem kunnen zijn, vooral als u niet voorzichtig bent met wie u koopt. Ze omvatten orthopedische problemen zoals heup- en elleboogdysplasie , osteochondritis dissecans en panosteitis. Oogziekten, waaronder staar, entropion en ectropion zijn een zorg. Andere ziekten die Leos kunnen beïnvloeden, zijn onder meer kanker, waaronder osteosarcoom (botkanker); polyneuropathie, een neurologische ziekte; De ziekte van Addison; hypothyreoïdie ; en bloat / maag torsie. Niet aan al deze voorwaarden kan worden getest en sommige verschijnen pas later in het leven.

Niet al deze aandoeningen zijn detecteerbaar in een groeiende puppy, en het kan moeilijk zijn om te voorspellen of een dier vrij zal zijn van deze kwalen. Daarom moet je een gerenommeerde fokker vinden die zich inzet voor het fokken van de gezondste dieren die mogelijk zijn. Ze moeten in staat zijn om onafhankelijke certificering te produceren dat de ouders van de hond (en grootouders, etc.) zijn gescreend op genetische defecten en gezond worden geacht voor de fokkerij. Dat is waar gezondheidsregisters binnenkomen.

Verzorging

De Leonberger heeft een prachtige dubbele vacht die wordt gefokt in goud of roodbruin. Hoewel het mooi is als hij net is gebaad en verzorgd, kan zijn natuurlijke staat het best worden omschreven als vochtig en lommerrijk. De Leo houdt ervan om nat en modderig te zijn, en als zijn jas er daarna schoon uitziet, is het omdat al het vuil en puin op je vloer of meubels is gevallen.

Leos schuur – je kunt er niet omheen – maar een grondige wekelijkse poetsbeurt helpt de hoeveelheid haar die rond je huis zweeft te verminderen. Kam de bevedering op de oren, benen en staart om klitten te verwijderen of te voorkomen. Als je de tijd niet kunt nemen om dit te doen, krijg dan geen Leo. Reinig de oren indien nodig en trim de nagels wekelijks. Poets de tanden met een door de dierenarts goedgekeurde tandpasta voor huisdieren voor een goede algehele gezondheid en een frisse adem.

Wat voor hond is de Leonberger?

Gegevens over de voorgeschiedenis van de Leonberger zijn moeilijk te vinden. Veel meer dan een enkel voorwoord in tentoonstellingscatalogi en stamboeken zijn er nauwelijks. In één van deze voorwoorden staat: De Leonberger komt uit Schwaben. Dit ras bestaat sinds 1846. Bakermat: Leonberg. Hij is lief voor kinderen, waaks en trouw, kleur geel als van de leeuw tot roodbruin met zwarte punten, heeft een zwart masker en goedmoedige bruine ogen. De reu heeft een schofthoogte van 72-80 cm, de teef 64-74 cm.

Ook de volgende regels werden in een oud stamboek gevonden: De Leonberger vanaf het begin. Er zijn twee typische Schwabische honderassen: de Rottweiler en de Leonberger. Beide hebben hun ontstaan te danken aan kleine steden in Schwaben: Rottweil en Leonberg. De van 1808 tot 1889 in Leonberg levende heer Essig, wethouder van het stadje was een groot dierenliefhebber; Hij hield kippen, ganzen, eenden, duiven, reeën, kalkoenen en zelfs vossen.

Natuurlijk dartelden bij hem ook honden In het rond van de vele rassen van die tijd. O.a. doggen en ook de toen reeds bekende en waardevolle Newfoundlanders, eenkleurige en gevlekte, zoals een oude afbeelding laat zien. Na vele kruisingen met de geel gevlekte St. Bernard en de Landseer, kruist hij het resultaat hiervan weer later met de Pyreneese berghond. In 1846 bracht hij voor het eerst zijn Leonbergers als een eigen ras naar voren.

Waakheid

Het was – en is nu nog – een hond die imponerend groot is zoals de Newfoundlander, met diens waaksheid en goedmoedigheid en natuurlijk ook met diens voorkeur voor water. Hij heeft een prachtige vacht met de gele kleur als van de leeuw en is even slim en intelligent als de berghonden, van welke hij afstamt.

Zeer spoedig vond de op de leeuw lijkende hond vele liefhebbers. De keizerin Elisabeth (Sissy) van Oostenrijk, de Markgraaf van Baden en ook Bismarck prefereerden de Leonberger en bezaten er zelfs meerdere van. De overlevering zegt dat de Leonbergers van Garibaldi het zelfs durfden op te nemen tegen de wilde stieren van Sicilië.
Grote populariteit genoot de Leonberger ook aan het hof van de Czaar en zo werden tegen het eind van de 19de eeuw ongeveer 330 exemplaren naar Rusland geëxporteerd.

De Leonbergse Hond in Nederland

In 1962 gingen de zusters José van de Pas en Metha Stramer naar Duitsland en kwamen terug met een reu en twee teven uit Schwabische dorpjes in de onmiddellijke omgeving van Leonberg.
Deze drie Leonbergers werden ingeschreven in het Nederlandse Hondenstamboek. In 1963 kon het eerste nest bij de Raad van Beheer worden aangemeld, namelijk twee reuen en vier teven. De ouderdieren waren Alf v.d. Achalm (Cardus v.d Muhlengrund x Daisy v.d Solitude) en Elka v Rossbach (Akbar v.d Burghalde x Dorle v Rossbach). Fokkers: de dames Van De Pas en Stramer.

Overigens dateert de eerste inschrijving van een Leonberger in het Nederlandse Hondenstamboek van 6 juni 1900. Dit was Hector Barry v, Muhlenbach x Diana Weijers. De fokker was A. Ras. Op dit moment heeft Nederland een populatie van ongeveer 1600 Leonbergers.

Algemene verschijning

De Leonberger is een zeer grote, krachtig gebouwde, gespierde, maar toch elegante hond. Aan zijn bouw is zijn oorspronkelijke gebruiksdoel af te lezen. Zijn harmonische lichaamsbouw en zelfverzekerdheid springen samen met een levendig temperament daarbij in het oog. Vooral de reu is imposant en straalt kracht uit. De schouderhoogte verhoudt zich tot de lichaamslengte als 9:10. De borstdiepte bedraagt rond 50% van de schouderhoogte.

Gedrag, karakter

Als gezinshond is de Leonberger onder de huidige woon- en leefomstandigheden een aangename partner, die zonder problemen overal naartoe kan worden meegenomen en die uitblinkt door uitgesproken kindvriendelijkheid. Hij is niet schuw of agressief. Als gezelschapshond is hij een prettige, volgzame en onbevreesde kameraad onder alle omstandigheden.

Tot de gewenste karaktervastheid behoren vooral:

• zelfverzekerdheid en voorname kalmte,
• een gematigd temperament (waartoe ook speelsheid behoort),
• het kunnen bijbrengen van gehoorzaamheid,
• het leergierig en opmerkzaam zijn,
• het niet bang zijn voor geluiden en lawaai.

Over het geheel dieper dan breed en eerder gestrekt dan gedrongen. Voorsnuit en schedel ongeveer even lang. De huid ligt overal strak aan, geen kop plooien. Schedel zowel van opzij als van voren gezien weinig gewelfd. Krachtig, passend bij lichaam en botwerk, maar nooit zwaar. Het achterste deel is nauwelijks breder dan dat bij de ogen.

Meer info

Stop: duidelijk zichtbaar, echter matig diep.
Neus: altijd zwart.
Voorsnuit: vrij lang, nooit spits toelopend. Neusrug overal even breed, nooit hol, eerder licht gewelfd (ramsneus).
Lippen: aangesloten, zwart met gesloten mondhoek.
Kaken: krachtig met een perfect, regelmatig compleet schaargebit, waarvan de bovenste rij tanden zonder tussenruimte over de onderste valt. De tanden (42 conform de gebitsformule, waarbij het ontbreken van de M3 wordt getolereerd) staan loodrecht in de kaak. Een tanggebit is toegestaan. De onderkaak mag geen insnoering vertonen bij de hoektanden.
Wangen: slechts weinig ontwikkeld.
Ogen: licht- tot zo donker mogelijk bruin, middelgroot, ovaal, niet diepliggend noch uitpuilend, noch te dicht noch te ver uit elkaar staand. De oogleden sluiten goed, zodat geen bindvlies te zien is. Het wit van de ogen (het zichtbare deel van de lederhuid) mag niet rood zijn.
Oren: hoog, niet te ver naar achteren aangezet. Hangend, middelgroot, vlezig, tegen het hoofd gedragen.
Hals: licht gebogen zonder knik in de schoft over. Liever wat lang dan gedrongen. Geen losse keelhuid of wammen.Lichaam
Schoft: duidelijk afgetekend, in het bijzonder bij de reu.
Rug: krachtig, recht en breed.
Lendenen: breed, krachtig, goed bespierd.
Croupe: breed, tamelijk lang, licht gerond, vloeiend overgaand in de staartaanzet.
Borst: breed, diep, minstens tot de ellebogen reikend. Niet te tonvormig, eerder ovaal.
Onderbelijning: slechts licht oplopend.
Staart: zeer rijk behaard. In stand recht omlaag hangend, ook in de beweging slechts weinig opgebogen en bij voorkeur niet boven het verlengde van de ruglijn uitkomend.
Ledematen: zeer krachtig, speciaal bij de reu.
Poten: recht, evenwijdig. Niet nauw.
Schouders/bovenarm: lang, schuin geplaatst, een niet te stompe hoek met elkaar vormend.
Voormiddenvoet: krachtig, niet slap. Van voren gezien recht, vanaf de zijkant gezien bijna loodrecht.
Voeten: in stand recht. Niet naar binnen, noch naar buiten gedraaid. Redelijk rond, gesloten, tenen goed gewelfd. Voetkussens zwart.Achterhand
Benen: van achteren gezien niet te nauw staand, evenwijdig. Spronggewrichten niet naar binnen noch naar buiten wijzend.
Bekken: schuin geplaatst.
Dijbenen: tamelijk lang, schuin gelegen, sterk bespierd. Dijbeen en sprong moeten een duidelijke hoek vormen.
Spronggewrichten: krachtig, duidelijke hoek tussen sprong en achtermiddenvoet.
Voeten: in stand recht naar voren wijzend. Niet te lang. Tenen gewelfd. Voetkussens zwart.
Gangwerk: ruim uitgrijpend. Regelmatig bewegingsverloop in alle gangen. Voor veel grond nemend, achter goed stuwend. In stap en draf van voren en van achteren gezien blijven de benen steeds recht.
Vacht: middelzacht tot stug. Rijkelijk lang, vlakliggend, nooit in een scheiding. De beharing laat overal ondanks de vele ondervacht de lichaamsbouw zien. Sluik, beetje golvend nog toegestaan. Aan hals en borst een manenkraag, vooral bij reuen. Duidelijke bevedering aan de voorbenen, uitgesproken broek aan de achterbenen.
Kleur: geel, rood, roodbruin, ook zandkleurig (vaalgeel, crêmekleurig) en alle combinaties daarvan, altijd met zwart masker. Zwarte haar punten zijn toegestaan, zwart mag echter niet de grondkleur van de hond bepalen. Lichtere aftekeningen in de grondkleur aan de onderkant van de staart, de manen, de bevedering van de voorhand en de broek aan de achterbenen mogen niet zo sterk zijn, dat ze de harmonie met de grondkleur verstoren.
Schouderhoogte: Reuen 72-80 cm, aanbevolen gemiddelde 76 cm. Teven 65-75 cm, aanbevolen gemiddelde 70 cm.
Fouten: Ieder kleine afwijking van de hiervoor genoemde punten moet als tekortkoming, iedere grotere afwijking als fout worden aangemerkt. De kwalificatie dient in verhouding te staan tot de ernst van de afwijking en aangeven in welke mate daarmee rekening is gehouden (zeker waar het gaat om gedrag, type, harmonie, gangwerk).

Diskwalificerende fouten

• schuwe en agressieve dieren
• sterke anatomische fouten (bijv. duidelijke koehakkigheid, uitgesproken karperrug, zadelrug, sterke uitdraaiing van de voorvoeten, volstrekt onvoldoende hoeking van schouder-, elleboog-, knie- of spronggewricht)
• ontbreken van gebitselementen (met uitzondering van de M3), boven- of ondervoorbijter, andere gebitsfouten
• te kleine honden
• sterk gekrulde of te hoog gedragen krulstraat
• ongewenste kleuren (bruin met bruine neus en bruine voetzolen, black and tan, zwart, zilvergrijs, wildkleur)
• geheel ontbrekend masker
• bruine neusspiegel, bruine voetkussens
• sterk pigmentverlies in de lippen
• ogen zonder bruin
• te veel wit (reikend van tenen tot middenvoet, meer dan handgrote borstvlek, wit op andere plaatsen)
• entropion, ectropion.