De Mastino Napoletano is met zijn enorme formaat indrukwekkend. Dit hondenras heeft misschien de meest alarmerende verschijning van iedere hond, en sommigen zeggen dat deze look doelbewust is gefokt om indringers weg te jagen zonder dat de hond iets hoeft te doen. Wanneer de Mastino Napoletano echter tot actie wordt gedwongen, kan hij met verrassende snelheid in actie komen.
Inhoudsopgave:
| Ras | Mastino Napoletano |
| Oorsprong | Italië |
| Gehouden als | Waak en gezinshond |
| Grootte | Reuen 65-75 cm en teven 60-68 cm |
| Gewicht | Reuen 50-70 kg en teven 42-60 kg |
| Kleur | Zwart, blauwgrijs, bruin en vosrood |
| Vachtsoort | Glanzende korte vacht, die dicht en fijn is. |
| Gem. Leeftijd | 9-11 jaar |
Zijn enorme gespierde lichaam kan bijna elke indringer neerhalen. Zijn enorme kop met korte, krachtige kaken en grote tanden kan een tegenstander verpletteren of vasthouden. De huid is taai en hangend, wat bijdraagt aan de imposante indruk van grootte en een formidabele uitdrukking.
Geschiedenis
Zwaarlijvige en krachtige honden zijn al sinds de oudheid bekend en zijn terug te voeren op de gigantische oorlogshonden van het Midden-Oosten en Azië. Ze werden gebruikt om vee te controleren, huizen te bewaken of zelfs mannen, leeuwen en olifanten in de strijd te bevechten. Rond 330 v.Chr. Verspreidde Alexander de Grote enkele inheemse gigantische Macedonische oorlogshonden in de landen die hij veroverde, en kruiste enkele met kortharige honden uit India. De resulterende Molossus werd de stamvader van veel moderne rassen. Toen de Romeinen Griekenland overnamen, namen ze ook hun Molossushonden mee.
In 55 v.Chr. Vielen de Romeinen Groot-Brittannië binnen, waar ze de woeste Britse mastiff honden bewonderden die dapper vochten om Groot-Brittannië te verdedigen. Deze Britse Mastiffs waren zelfs betere gladiatoren dan de Molossus-honden, maar wanneer ze samen werden gefokt, produceerden ze een onovertroffen stam van gigantische gladiatoren en oorlogshonden. Deze honden, genaamd “mastini” (Italiaans voor mastiffs), werden verder verspreid. In het Napolitaanse gebied in het zuiden van Italië werden ze in de loop van de volgende eeuwen geperfectioneerd voor het bewaken van landgoederen en huizen.
Toch bleef het ras vrijwel onbekend voor de rest van de wereld tot het bij toeval werd waargenomen op een hondenshow in Napels in 1946. Piere Scanziani herkende de hond en vroeg andere liefhebbers om te helpen het ras uit de vergetelheid te halen. Ze stelden een norm op en verzochten de Italiaanse kennelclub en de FCI om hen onder de naam Mastino Napoletano te erkennen. Hoewel een paar exemplaren met Italiaanse immigranten naar Amerika zijn gekomen, is het ras pas in de jaren zeventig in de Verenigde Staten gedocumenteerd.
Matthieu Bout / Flickr.com
Temperament
De Napolitaanse Mastiff werd eeuwenlang gefokt om zijn gezin te bewaken. Als zodanig is het ongelooflijk loyaal en toegewijd aan zijn familie, waakzaam en wantrouwend tegenover vreemden en tolerant ten opzichte van kennissen. Het is een hond die thuis blijft. Hoewel het liefdevol is voor kinderen, kan de enorme omvang ongelukken mogelijk maken. Het kan niet goed overweg met andere honden, vooral met dominante honden. Vanwege zijn grootte moet hij op jonge leeftijd zorgvuldig worden gesocialiseerd.
Verzorging
Mastino Napoletano’s hebben niet veel beweging nodig, maar ze hebben wel veel leefruimte nodig. Ze genieten van het buitenleven maar verdragen niet goed warm weer. Zoals bij elk gigantisch ras, kunnen voedsel, kost en zelfs veterinaire rekeningen hoger zijn. Ze kwijlen en kunnen een spoor van voedsel en water achterlaten dat uit hun kommen komt. Dit is geen ras voor obsessieve huisreinigers!