Informatie over hondenrassen
Search
Close this search box.

Newfoundlander

Newfoundlander

De Newfoundlander is echt een zachtaardige reus, een moedige en intelligente werkhond die heerlijk kan bankhangen met zijn gezinsleden. Met zijn volgzame temperament en liefde voor kinderen is hij een geweldige gezinshond, als je niks tegen hebt op een beetje kwijl tenminste. Lees hieronder alles over het hondenras de Newfoundlander!

Ras: Newfoundlander
Oorsprong: Canada
Gehouden als: Gezinshond
Grootte: Reuen min. 68 cm en teven min. 63 cm
Gewicht: Reuen 64-69 kg en teven 50-54 kg
Kleur: Zwart en bruin, beetje wit is toegestaan
Vachtsoort: Lange dichte en beetje vette vacht
Gem. Leeftijd: 9-11 Jaar

Misschien wel ’s werelds beroemdste Newfoundlander is Nana, de hondenverzorgster in Peter Pan. Hoewel fictief, illustreert ze de liefde van het ras voor kinderen en zijn levensreddende instincten. Met een geschiedenis als werkhond op vissersboten in, ja, Newfoundland, is de Newfie een van de grote waterhonden (met zwemvliezen om het te bewijzen!) En vertoont hij zijn moed nog steeds bij waterreddingen. 

Alles over de Newfoundlander

De hedendaagse Newfoundlander is vooral een gezinsvriend of showhond. Hij heeft veel goede eigenschappen, maar zijn gigantische omvang en potentieel voor gezondheidsproblemen zijn factoren om te overwegen voordat je besluit er een te kopen. Als je de gemakkelijke, geduldige hond wilt die Newfoundlander op zijn best is, wees dan bereid om je huiswerk te doen om de juiste hond te vinden en steek veel tijd en aandacht in het trainen en socialiseren zodra je hem thuisbrengt.

Design1

De Newfoundlander is kalm, lief en vriendelijk, vooral tegenover kinderen, maar hij kan beschermend zijn als de situatie daarom vraagt. Hoewel hij geen workaholic is zoals sommige honden, houdt hij van activiteit. Je doet hem vooral een groot plezier als hij zich lekker mag uitleven in het water. Hondensporten waaraan de Newfoundlander graag deelneemt zijn gehoorzaamheidsproeven; tocht-, tracking- en watertests; en rodelen. Hij is ook een uitstekende metgezel voor een wandelaar of backpacker en maakt een supertherapiehond, precies op de juiste hoogte om aan een bed te staan.

Klinkt goed toch? Niet zo snel! Newfoundlanders zijn een gigantisch ras. Ze kunnen wel 55 tot 70 kilo wegen. Reuzen rassen hebben het potentieel om ernstige orthopedische problemen te ontwikkelen – vooral als ze niet zorgvuldig worden grootgebracht of als ze afkomstig zijn van onverantwoordelijke fokkers.  Ook kunnen ze over het algemeen een kortere levensduur hebben dan kleinere honden. Hou hier rekening mee voor je besluit een Newfoundlander in je hart te sluiten. 

Opvoeding

Zoals bij elke hond, is vroege, frequente socialisatie essentieel om te voorkomen dat een Newfoundlander overdreven achterdochtig wordt of bang is voor iets nieuws of anders. Koop een Newfoundland-puppy van een fokker die de pups thuis opvoedt en ervoor zorgt dat ze worden blootgesteld aan veel verschillende huishoudelijke bezienswaardigheden en geluiden, evenals mensen en eventueel andere huisdieren. Zodra bepaalde vaccins zijn gegeven en de dierenarts het groene licht geeft, blijf je je Newfoundlander socialiseren door hem naar de puppy-kleuterklas te brengen, vrienden en buren te bezoeken en uitstapjes naar lokale winkels en bedrijven te maken.

Zoals elke puppy, zijn ook Newfoundlanders verstokte kauwers en kunnen ze vanwege hun grootte heel wat schade aanrichten. Laat je pup daarom niet zonder toezicht achter tot hij zijn puppycursus met een voldoende heeft afgerond. Hou je Newfoundlander pup bezig met trainings-, speel- en socialisatie-ervaringen; een verveelde Newfoundlander is een destructieve Newfie. En dat gaat in de papieren lopen.

Begin met trainen zodra je je Newfoundlander -puppy thuisbrengt, terwijl hij nog steeds een beheersbare grootte heeft. Gebruik positieve versterkingstrainingstechnieken zoals prijzen, spelen en voedselbeloningen. De vriendelijke Newfoundlander is een leergierige leerling en jonge puppy’s leren snel nieuwe vaardigheden wanneer ze hiertoe worden aangemoedigd. Als je van plan bent je Newfie te leren zwemmen of reddingszwemmen te oefenen, laat hem dan beginnen met spelen in water – onder je waakzame oog natuurlijk – voordat hij vier maanden oud is.

Hoewel je hem misschien als een buitenhond beschouwt, is niets minder waar. Newfoundlanders zijn toegewijd aan hun mensen. Ze moeten zeker toegang hebben tot een veilig omheinde tuin, maar als de familie thuis is, moet de Newfoundlander bij hen zijn. Hij moet ook binnen zijn als het buiten warm is, omdat hij gevoelig is voor hitte.

Het is belangrijk om het rustig aan te doen tijdens de eerste twee jaar van het leven van een Newfie-pup. Zijn groeischijven vormen zich nog steeds totdat hij ongeveer twee jaar oud is, en harde oefening kan ze beschadigen. Neem hem mee zwemmen, ga wandelen op gras of andere zachte oppervlakken en maak gemakkelijke wandelingen, maar begin niet met joggen, fietsen, steile beklimmingen of afdalingen, of activiteiten die springen vereisen totdat hij op tweejarige leeftijd volledig fysiek volwassen is . Het is altijd het beste om contact op te nemen met uw dierenarts voordat u begint met een trainingsprogramma met je huisdier.

Newfoundlander gezondheid

Zoals kan worden voorspeld, kunnen Newfoundlanders gezien hun grote omvang kampen met een aantal structurele gezondheidsproblemen. Het is belangrijk dat jonge, opgroeiende honden mager worden gehouden en niet te intensief worden getraind of te veel eten, omdat dit kan leiden tot blessures of gezondheidsproblemen in de hand werken. In feite moeten alle Newfoundlands slank blijven, omdat obesitas de kans vergroot dat ze structurele problemen ontwikkelen en ze pijnlijker maken als ze zich voordoen.

Een dergelijk structureel probleem is de genetische heupvervorming die bekend staat als heupdysplasie . De kop van het dijbeen past niet goed in de heupkom; na verloop van tijd slijt het gewrichtskraakbeen weg en lijdt het onderliggende bot schade met ernstige artritis als gevolg. In sommige gevallen is dure chirurgie vereist, inclusief totale heupvervangende chirurgie. Onbehandeld zal de hond pijn lijden en een slechte kwaliteit van leven hebben. Elleboogdysplasie is een ander erfelijk gewrichtsprobleem, als gevolg van abnormale vorming van de elleboog.

De mogelijkheid dat een Newfie heup- of elleboogdysplasie ontwikkelt, kan niet volledig worden uitgesloten alleen omdat de ouders vrij waren van de aandoening, hoewel het de kansen verkleint. Het is daarom belangrijk om bij een betrouwbare fokker te kopen die de achtergrond van de ouders kan toelichten. En terwijl de botten van een puppy nog steeds groeien, kan het soms moeilijk zijn om een ​​diagnose te bevestigen, afhankelijk van welke tests worden uitgevoerd en hoe ernstig de aandoening is.

Elke eigenaar van Newfoundland moet de heupen en ellebogen van zijn hond laten röntgenstralen op tweejarige leeftijd, ongeacht of hij symptomen van kreupelheid of stijfheid vertoont. Voor honden die vóór die leeftijd (dwz tijdens de puppytijd) kreupelheid vertonen, moeten onmiddellijk diagnostische tests worden uitgevoerd.

Newfoundlanders lopen daarnaast risico op hartaandoeningen, waaronder verwijde cardiomyopathie en subaortische stenose (SAS). Er is momenteel geen genetische test voor SAS, die een complexe erfenis heeft, waardoor het moeilijk is om een ​​test te ontwikkelen. Fokkers mogen Newfoundlands niet fokken met tekenen van SAS en puppy’s screenen met een door de raad gecertificeerde veterinaire cardioloog. De Orthopedic Foundation for Animals houdt een hartregistratie bij voor het ras Newfoundland.

Verzorging Newfoundlander

De Newfoundlander heeft een waterbestendige dubbele laag zwart, bruin, grijs of Landseer (wit met zwarte aftekeningen). Gebruik een stalen kam en draadborstel, verzorg de vacht minstens een paar keer per week om klitten te voorkomen en dood haar te verwijderen.

Newfie’s verharen flink en regelmatig borstelen zal de hoeveelheid haar die rondzweeft in je huis sterk verminderen. Twee keer per jaar, in de lente en de herfst, verharen ze enorm, dit wordt ook wel “blazende jas” genoemd. Plan extra tijd in om te besteden aan borstelen om al dat uitvallende haar onder controle te houden.

Newfies kwijlen ook, dus maak er een gewoonte van om een ​​doekje mee te dragen, zodat je de mond van je hond kunt vegen als dat nodig is, vooral nadat hij eet of drinkt. Baad de Newfoundlander als hij vies is. Al kan dat met deze reuzen nog een flinke uitdaging zijn. Gelukkig houden ze doorgaans wel van water.

De rest is basiszorg. Trim de nagels indien nodig, meestal elke week of twee. Poets de tanden regelmatig met een door de dierenarts goedgekeurde huisdierentandpasta voor een goede algemene gezondheid en een frisse adem. Het belangrijkste is dat de oren van deze water liefhebbende hond schoon en droog zijn om oor infecties te voorkomen.

Karakter Newfoundlander

De Newfoundlander staat bekend om zijn intelligentie, loyaliteit en zachtaardige karakter. Hoewel hij een geweldige waakhond is, maakt zijn zachte en volgzame instelling hem een ​​uitstekende keuze als gezinshond. Ondanks zijn afmetingen denkt hij dat hij een schoothondje is en houdt hij ervan op mensen te leunen en op hun voeten te zitten. De Newfie is een natuurlijke redder in nood en kan een goede assistent zijn voor ouders die een zwembad hebben of de kinderen graag meenemen het water op, hoewel hij uiteraard nooit alleen verantwoordelijk moet zijn voor hun veiligheid.

Laten we zeggen dat de Newfie niet perfect is, ondanks zijn heroïsche karakter. Elke hond, hoe leuk ook, kan irritante niveaus van blaffen, graven, kauwen en ander ongewenst gedrag ontwikkelen als hij zich verveelt, niet opgeleid wordt of niet onder toezicht staat. En elke hond kan een beproeving zijn om mee te leven tijdens de adolescentie. In het geval van de Newfie kunnen de “tienerjaren” beginnen bij zes maanden en doorgaan totdat de hond ongeveer twee jaar oud is.

Geschiedenis van de Newfoundlander

De geschiedenis van Newfoundlander is meer speculatie dan feit. Over zijn afkomst is weinig bekend; één theorie suggereert dat hij afstamt van de Grote Pyreneeën en door Baskische vissers naar Newfoundland gebracht is, hoewel het onduidelijk is waarom vissers een kuddehond aan boord van hun boot hebben. Andere potentiële voorouders zijn een Franse buldog of een van de Noordse rassen. Wat bekend is, is dat de honden die de huidige Newfoundlander werden, van het Oost-Canadese eiland met dezelfde naam kwamen. Wat zijn voorouders ook waren, ze kwamen waarschijnlijk met vissers uit Europa aan. De hond die evolueerde, gevormd door zijn omgeving en het werk dat hij deed, was van grote omvang en kracht met een platte, waterbestendige dubbele vacht en zwemvliezen. Praktisch op land en op zee, trok hij karren, zwom levenslijnen naar slachtoffers van scheepswrakken, trok kinderen uit diep water en hielp vissers in zware netten te slepen.

De Newfoundlander werd naar Engeland gebracht, waar hij populair werd en uitgebreid werd gefokt. Een bekende verwijzing naar een Newfoundlander is Lord Byron’s eerbetoon aan zijn hond Boatswain, die hij beschreef als “iemand die schoonheid bezat zonder ijdelheid, kracht zonder insolventie, moed zonder wreedheid en alle deugden van de mens zonder zijn ondeugden.” 

Waar komt deze unieke hond, nee dit unieke ras vandaan?

Van Newfoundland zult u zeggen.
Ongetwijfeld komt dan de vraag:
“Hoe is hij daar gekomen?”
Wie zal het zeggen.

Er bestaan verschillende theorieën maar niet één geeft uitsluitsel hierover. Johan Pieterse, de grote Nederlandse propagandist van het ras en de oprichter van de NNFC, hield het erop dat Jean Cabot en zijn manschappen, de ontdekkers van Newfoundland, hun scheepshonden aldaar aan land hebben gebracht.

Deze honden, op hun beurt ook voorouders van de Pyreneese berghond en de Noord-Spaanse Spaniël zouden op Newfoundland de grondslag hebben gelegd voor onze Newfoundlander.

De Zwitserse deskundige Dr. Albert Heim is van mening dat de schedel van de Newfoundlander overeenkomsten vertoont met de ‘Canis Familiaris Inostranzeur’, de oervader van de Tibetaanse Dog en de Molossus. hondachtigen waartoe ook de Mastiff, de St. Bernard, de Pyreneese Berghond en de Elandhond gerekend worden. Op grond van die verwantschap kan de Newfoundlander zich niet zelfstandig op het eiland ontwikkeld hebben en moet daarom van elders zijn gekomen.

Meegenomen door Baskische vissers, die reeds in 1506 op Newfoundland zijn gerapporteerd? Of waren het de oer-Indianen die op het eind van de laatste IJstijd via de Aleoeten het Amerikaanse continent binnentrokken en Tibetaanse dogachtigen meebrachten? Was het misschien Leif Erikson, de vergeten ontdekker van Amerika, die in de tiende eeuw een grote zwarte ‘beer-hond’ genaamd Oolum meebracht?

Wat er van die theorieën ook waar mag zijn, één ding is zeker:
we zullen nooit met zekerheid de herkomst van de Newfoundlander kunnen vaststellen. Misschien is dat ook wel zo goed, want we kunnen nu met stelligheid beweren dat het ras niet door mensenhanden is gemaakt.

De Newfoundlander heeft een natuurlijk ontwikkelingsproces doorgemaakt, zonder slachtoffer te zijn geworden van ingrijpen door de mens om te voldoen aan een vooraf bepaald doel, aan een gril of waanidee. 

Hoe oud wordt een Newfoundlander?

Gemiddeld genomen is de levensverwachting van de Newfoundlander zo’n tien jaar. Grotere honden worden meestal minder oud dan kleinere hondenrassen. Doordat de Newfoundlander een verhoogd risico heeft op hardkwalen en gewrichtsproblemen wordt hij vaak niet erg oud. Dit is wel iets om in je achterhoofd te houden bij de aanschaf van een hond. Door je hond een zo gezond mogelijk leven te geven met goede voeding, goede zorg en voldoende aandacht, beweging en liefde maak je de kans op een hogere leeftijd groter.

Facebook
Twitter
LinkedIn
Pinterest
WhatsApp

Filteren op hondenras

Laatste opmerkingen

Nieuwste artikelen