De Amerikaans-Engelse Coonhound is een goed gespierde, middelgrote tot grote hond met innemende hondenogen en slappe oren. Ze worden het vaakst gezien in de zuidelijke staten van de VS, waar ze worden gebruikt om op verschillende soorten wild te jagen, waaronder vossen en wasberen. Ze werken goed in een roedel en zijn het best bekend om hun uithoudingsvermogen en ‘zeg nooit’ houding tijdens het jagen. Zie hieronder voor een complete lijst met Amerikaans-Engelse Coonhound-kenmerken!
Inhoudsopgave:
| Ras | Engelse Coonhound |
| Andere naam | Redtick Coonhound |
| Oorsprong | Verenigde Staten |
| Gehouden voor | De wasberenjacht |
| Grootte | 53-69 cm |
| Gewicht | 18-30 kg |
| Kleur | Alle brakken kleuren mogelijk |
| Vachtsoort | Korte dichte vacht |
| Gem. Leeftijd | 11-12 Jaar |
Kenmerken:
– Heldere ogen
– Sterke achterbenen
– Krachtige schouders
– Hangende lippen
– Goed gehoor
De Amerikaans-Engelse Coonhound is een werkhond die comfortabel in het ouderlijk huis kan wonen en is een goed huisdier, zolang er voldoende taken worden gegeven en aan de trainingsbehoeften wordt voldaan. Probleemgedrag zal zich waarschijnlijk ontwikkelen als dit ras gedurende lange tijd wordt opgesloten.
Over de Amerikaans Engelse Coonhound
De Amerikaans-Engelse Coonhound, ook bekend als de Engelse Coonhound, is een van de zes coonhound-rassen afkomstig uit de zuidelijke Verenigde Staten. Interessant is dat de Treeing Walker Coonhound en de Bluetick Coonhound ooit bekend stonden als ‘American English Coonhounds;’, maar in de jaren 1940 hun eigen onderscheidende rassen werden. Hoewel de naam ‘Coonhound’ verwijst naar hun vermogen om op wasberen te jagen, zijn ze een veelzijdige jachtgenoot die ook wordt gebruikt bij het nastreven van wild, zoals konijnen en eekhoorns. Amerika krijgt de eer de geboorteplaats van dit ras te zijn, terwijl Engeland zijn voorouders heeft verstrekt.
Het verhaal van de Amerikaans-Engelse Coonhound begon toen de Engelse Foxhound in de jaren 1600 naar Amerika werd gebracht met de Britse kolonisten die de jacht op vossen wilden beoefenen. Deze honden werden gepaard met de lokale honden, die meer geschikt waren voor het Amerikaanse klimaat en het terrein, wat de zogenaamde ‘Virginia Hounds’ produceerde. Andere rassen, zoals de Petit Bleu de Gascogne werden vervolgens aan de genenpool toegevoegd totdat de Amerikaans-Engelse Coonhound uiteindelijk ontstond. Deze getalenteerde honden werden voornamelijk gebruikt in proeven met wasbeerhonden, een populaire sport in die tijd die zeer winstgevend kon zijn voor de winnende jager.
Tegenwoordig blijft deze hond jagen, vaak in zeer grote roedels en meestal na nieuwe paden. De meeste rasleden jagen niet op wasberen meer, maar op jagen op vossen en vossen. Ondanks het feit dat ze niet vaak als gezelschapsdieren worden gehouden, blijven ze een van de populairste hondenrassen in Amerika. Tot op heden zijn maar weinig rasleden internationaal geëxporteerd, ondanks hun onbetwiste jachtvaardigheden.
Uiterlijk
Een echte atleet door en door, de Amerikaans-Engelse Coonhound moet een slank en krachtig lichaam hebben dat in proportie is gebouwd en zorgt voor een gelijkmatige loop. Hun hoofd is zowel breed als lang, terwijl er een lichte koepel van hun schedel bovenop is. Hun snuit is relatief lang en hun bovenlip geeft een algemeen vierkant uiterlijk aan hun mond
Hun donkerbruine ogen zijn groot en smekend, terwijl hun zwarte neus groot moet zijn met wijd open neusgaten. Hun elegante oren zijn lang en hangend. Hun schouders lopen soepel over in rechte voorpoten. Hun lichaam is vierkant met een diepe borst en een vlakke rug. Hun achterpoten moeten goed gebogen zijn en hun standaard vereist dat de dauwklauwen worden verwijderd. Hun staart is van gemiddelde lengte en vrij slank, trots naar boven gedragen.
gerlos / Flickr.com
Karakter en temperament
Men moet niet vergeten dat de Amerikaans-Engelse Coonhound in de eerste plaats een werkhond is en boven alles gefokt is vanwege zijn jachtvermogen. Ze hebben een uitzonderlijk hoge prooidrift en zijn dol op niets anders dan buiten jagen. Doorgaans jagen ze in grote groepen, die maximaal 50 honden kunnen bevatten, van de onvermijdelijke opwinding en brutaliteit van de sport. Ze staan erom bekend dat ze een eenzame geest hebben, hun prooi achtervolgd achtervolgen en al het andere om hen heen negeren, inclusief hun meester! Ze staan bekend om hun vocalisaties, waaronder schreeuwen en gehuil, die kilometers ver te horen zijn. Ze kunnen worden gebruikt om op kleine en grote prooien te jagen; en volgt alles van een rat tot een poema. Ze werken beter met verse paden dan koude.
De Amerikaans-Engelse Coonhound kan zich prachtig aanpassen aan het leven als een huisdier als hij de kans krijgt. Veel individuen zullen felle jagers zijn tijdens het jachtseizoen en lieve huisdieren tijdens avonden en buiten het seizoen. Ze zijn sociaal met zowel mensen als andere honden en zullen sterk hechten aan hun familie, zich wijden aan degenen van wie ze houden. Velen beschrijven hen als ‘zachtaardig’ en ze hebben de reputatie zachtaardig en vriendelijk te zijn voor kinderen. Terwijl ze genieten van het gezelschap van hun collega-hondengenoten, kunnen ze niet worden vertrouwd met kleinere huisdieren die ze als prooi zullen behandelen. De Amerikaans-Engelse Coonhound zou er altijd voor kiezen om naast andere honden te leven als ze de keuze krijgen, en idealiter zou ze niet als het enige huisdier moeten worden gehouden.
De Amerikaans-Engelse Coonhound kan worden gebruikt als een waakhond, omdat ze enigszins territoriaal zijn en een indringer altijd zullen waarschuwen met hun diepe, luide blaf. Ze bezitten echter niet de agressie om een succesvolle waakhond te maken. Wreedheid wordt als een fout binnen het ras beschouwd.
Verzorging
Een korte borstel eenmaal per week moet de korte laag van de Amerikaans-Engelse Coonhound in goede staat houden. Eigenaars moeten goed op hun oren letten en ze mooi en schoon houden, omdat ze gevoelig zijn voor otitis externa (oorinfecties).