Helderziende en bossige staart, met een gezicht dat altijd lijkt te glimlachen, de Shetland Sheepdog of Sheltie is al lang een familie favoriet. Geen Miniatuurcollie maar zijn eigen onderscheidende ras, de Sheltie is loyaal, grappig en slim. Hij is ook een blaffer. Zie hieronder voor een complete lijst van Shetland Sheepdog kenmerken!
| Ras | Shetland Sheepdog |
| Andere naam | Sheltie |
| Oorsprong | Groot-Brittannië |
| Gehouden als | Schapenhoeder en gezinshond |
| Grootte | Reuen ong. 37 cm en teven 35,5 cm |
| Gewicht | 6-7 kg |
| Kleur | Black and tan, sable, bleu merle, driekleurig en zwart/wit |
| Vachtsoort | Dubbele vacht, de bovenvacht is lang, recht en hard en de ondervacht is zacht, kort en dicht |
| Gem. Leeftijd | 13-14 Jaar |
Kenmerken:
– Veel haar rondom de nek
– Spits toelopend hoofd
– Kleine oren
– Donkere ogen
– Rechte rug
De Sheltie is een actieve, leuke hond die een beetje te groot is om klein te zijn, maar klein genoeg om schattig te zijn. Zijn zachte karakter, atletiek en scherpe intelligentie maken hem een hond die leeft om te behagen en graag pronkt. Trick-training is een eitje met dit ras.
In dit artikel worden de volgende onderwerpen besproken:
- Kenmerken van de Shetland Sheepdog (Sheltie)
- Verzorging Sheltie
- Geschiedenis
- Persoonlijkheid Sheltie
- Gezondheid
- Ziektes
Kenmerken van de Shetland Sheepdog (Sheltie)
Hoewel zijn geblaf hem moeilijk kan verdragen in een lawaaierige stadsomgeving, is hij zeer geschikt voor een levensstijl in de voorsteden en is (al naar gelang de gezondheid het toelaat) een prachtige wandel-, hardloop- of wandelmaat die kilometers ver kan gaan. Verwacht aandacht als je op pad bent met een Sheltie; zijn schattigheid trekt altijd een menigte en bewonderende opmerkingen.
Samen met de Border Collie is deze snelheidsduivel een topper in de hondensport van behendigheid. Minder competitief houdt hij ervan om trucs te leren die een zekere behendigheid vereisen, zoals springen over een balk of door een hoepel. Ophaalspellen vallen niet onder het contract van het ras, maar sommige Shelties worden tennisbalfreaks en halen ze urenlang op. Gooi de bal echter niet in water: de meeste Shelties lijken te denken dat ze van suiker zijn gemaakt.
Na een lange dag bewegen rusten ze graag lekker uit in een fijne mand. Onderstaand ziet u het populairste orthopedische hondenkussen van dit moment. Dit hondenkussen met rand is ideaal voor u Shetland sheepdog puppy.
Hoewel de ‘Lassie’-markeringen het meest voorkomen en het populairst zijn, komen Shelties in andere variëteiten met verschillende maten witte plooien en poten, waaronder honden met gevlekte grijs-zwarte jassen (blauwe merels) of effen zwarte jassen. Blue merle-honden kunnen blauwe ogen hebben en kunnen doof zijn in één of beide oren.
Verzorging Sheltie
Regelmatig en grondig borstelen en kammen is een must voor dit ras met dubbele vacht, omdat de ondervacht mat kan worden tot een laag ongemakkelijk vilt terwijl de lange buitenlaag er nog normaal uitziet. Vraag de fokker van je Sheltie om je te laten zien hoe je hem moet borstelen, zodat je helemaal tot op de huid komt.
Professionele verzorging met tussenpozen van zes weken voorkomt het ergste afschudden en matten en maakt het mogelijk om de verzorging tussentijds te handhaven. Shelties werpen veel af, meestal meer in de lente en herfst. Je nieuwe beste vrienden zijn een ondervacht borstel, een speldenborstel en een gladde borstel.
Shelties zijn goed in zichzelf schoon te houden, vooral als je jouw steentje bijdraagt door regelmatig te poetsen. Geef je Sheltie een keer per maand of twee een bad. Hij zou er niet vaker een nodig moeten hebben. De rest is basiszorg. Knip zijn nagels indien nodig, meestal elke week of twee. Poets de tanden met een door de dierenarts goedgekeurde tandpasta voor huisdieren voor een goede algehele gezondheid en een frisse adem.
Geschiedenis
Alles is een beetje kleiner op de Shetland-eilanden, passend bij het ruige maar kleine gebied. Dat omvatte de miniatuurherdershonden die de crofters hielpen om hun kleine vee te verzorgen en een waarschuwing voor vreemden blaften.
De oorsprong van de kleine honden is onbekend. Theorieën suggereren dat de Sheltie een mix van Noordse rassen kan zijn, waaronder de Pomeriaan, de grotere Collie en misschien zelfs een King Charles Spaniël. Door de jaren heen heeft hij verschillende namen gehad: Lilliputian Collie, Toonie Dog, Fairy Dog en Miniature Collie.
Bezoekers van de afgelegen eilanden waren vaak in de ban van de donzige kleine honden en namen ze mee naar huis als souvenirs. Eilandbewoners begonnen ze te fokken voor hun inkomen, en hondenliefhebbers raakten ook geïnteresseerd in hen. Sommige mensen hebben ze gefokt met Collies voor een consistentere maat en uitstraling. Er wordt zelfs vermoed dat andere, onbekende, rassen werden gemengd, wat de bron van de blue merle met tan-patroon kan zijn. Tot op de dag van vandaag variëren Shelties sterk in grootte, zelfs binnen hetzelfde nest, vanwege de variëteit aan honden in hun relatief recente achtergrond.
Persoonlijkheid Sheltie
De Sheltie is intens loyaal en aanhankelijk met zijn familie en heeft het typische hoedende ras reservaat en zelfs achterdocht jegens vreemden. De Sheltie houdt van zijn mensen – en hij is erg goed met “zijn kinderen” – maar hij is niet zo dol op vreemden. Shetland Sheepdog-liefhebbers noemen hem afstandelijk en suggereren dat de eigenschap opzettelijk was, om te voorkomen dat de kleine boerderijhonden worden gestolen. In combinatie met gekef kan deze eigenschap erg vervelend zijn om mee te leven. Zo kan de “Sheltie-spin”, waarbij de hond opgewonden raakt – meestal bij het zien van een andere hond – en furieus blaffen aan het einde van zijn riem terwijl hij ronddraait als een top.
Zijn vocale waarschuwingen bij het zien van vreemden of, echt, iets ongewoons, kunnen overdrive gaan. Tenzij er iemand is om zijn geblaf onder controle te houden, kan hij ondanks zijn kleine formaat volledig ongeschikt zijn als flatbewoner.
Gereserveerde aard
De gereserveerde aard van de Sheltie kan schuiven in verlegenheid, verlegenheid of nervositeit, die allemaal ongeschikt zijn voor het ras. Hij moet niet koppig, pittig of slechtgehumeurd zijn. Om een Sheltie te hebben zoals hij bedoeld is, is het essentieel om ervoor te zorgen dat hij voldoende socialisatie krijgt, gekoppeld aan een stevige, consistente training met betrekking tot zijn blaffen.
Net als velen van een herdersras, heeft de Sheltie de neiging om naar bewegende objecten te knijpen, wat kinderen kan betekenen. Corrigeer dit elke keer dat je het ziet; een Sheltie mag nooit het idee krijgen dat zijn bijtgedrag acceptabel is. Aan de positieve kant, Shelties kunnen in het algemeen goed opschieten met andere honden, lijken meestal van katten te houden en zijn goed in combinatie met andere huisdieren.
Shelties leren het beste met traktaties en lof, dus het is de beste manier om hen goed gedrag te leren om het slechte te vervangen. Gelukkig zijn Shelties heel, heel slim. Dat geeft je een voorsprong bij het trainen ervan.
Gezondheid
De Shetland Sheepdog kan bepaalde gezondheidsproblemen ontwikkelen . Hier is een kort overzicht van enkele van de voorwaarden die u moet weten.
Let vooral op de ogen van uw puppy. Shelties lijden aan een groot aantal genetische oogproblemen, waaronder Collie Eye Anomaly (CEA), cornea dystrofie, progressieve retinale atrofie en hypoplasie van de oogzenuw. De fokker moet de goedkeuring van de Canine Eye Registration Foundation (CERF) hebben op de ogen van de ouders van uw puppy in het voorgaande jaar en u moet met uw dierenarts praten over hoe vaak de ogen van uw Sheltie op problemen moeten worden beoordeeld.
Ziektes
Andere problemen met het ras zijn aangeboren doofheid, heupdysplasie , aangeboren elleboogluxatie, hypothyriodisme en patent ductus arteriosus (een aangeboren hartafwijking). Shelties kunnen ook worden beïnvloed door de ziekte van vonWillebrand, een bloedstollingsstoornis waardoor ze het risico lopen dood te bloeden door een lichte verwonding of tijdens een operatie, en Shelties kunnen ook een genetische mutatie hebben (waarbij het MDR1-allel betrokken is) waardoor ze gevoelig zijn voor een aantal veel voorkomende diergeneesmiddelen.
Gezondheidsproblemen zonder screeningstest
Shelties kunnen ook worden beïnvloed door een aantal gezondheidsproblemen waarvoor geen screeningstests zijn. Deze omvatten huidallergieën, epilepsie en een rasspecifieke huidziekte genaamd Dermatomyositis (DM) of Sheltie Skin Syndrome. DM treft meestal honden van ongeveer 4 tot 6 maanden oud, met haarverlies op het hoofd, gezicht, voorpoten en staart. Het kan worden gediagnosticeerd met een weefselbiopsie. Honden met de ernstigste vorm van de ziekte, die ook de spieren aantast, kunnen moeilijk te behandelen zijn. De genetica van deze ziekte is gecompliceerd op een manier die het moeilijk maakt om te screenen, maar er is onderzoek aan de gang bij de Texas A&M University om een DNA-test voor DM te ontwikkelen.
Niet al deze aandoeningen zijn detecteerbaar in een groeiende puppy, en het kan moeilijk zijn om te voorspellen of een dier vrij zal zijn van deze kwalen. Daarom moet je een gerenommeerde fokker vinden die zich inzet voor het fokken van de gezondste dieren die mogelijk zijn. Ze moeten in staat zijn om onafhankelijke certificering te produceren dat de ouders van de hond (en grootouders, etc.) zijn gescreend op genetische defecten en gezond worden geacht voor de fokkerij. Dat is waar gezondheidsregisters binnenkomen.